دلنوشته های من

قلبم بی تابانه بهانه ی کسی را میکند که بار سفر بسته و رفته است

رفته و چقدر زود از یاد برده که

نگاهی بی صبرانه منتظر نگاه های اوست

که چقدر آغوشی تشنه ی بغل های اوست

و این قلب دیوانه ی من باید رنج بکشد و صبوری کند.

تا از یاد ببرد صاحبش را...

تا عشقی که سراسر وجودش را به لرزه می انداخت را فراموش کند

و فراموش کند که روزی کسی بود...

که برایش زندگی بود

پ.ن:یه ستاره ی خیلی خوشگل اومده کنار ماهم.ینی چی...

نمیدانم کدام یک بیشتر درد داشت..

فراموش کردن یا فراموش شدن؟!

...

به هرحال

.

فراموش میکنم فراموش شدنم را :)

ناله از دوری آن کن که تو را می فهمد

عشقِ خود صرف همان کن که تو را می فهمد

دردِ دل ، شعر قشنگ ، این همه احساسِ لطیف

به کسی این سه بیان کن که تو را می فهمد

نوجوانی و جوانی چو بهاریست به عمر

پای آن ، عمر خزان کن که تو را می فهمد

دل به هر بار غم و درد فرو می ریزد

به کسی پس نگران کن که تو را می فهمد

عاشقی سود ندارد به خدا من دیدم

پای آن یار زیان کن که تو را می فهمد

اشک وصل است به خون دل و آن شاهرگت

بهرِ آن اشک روان کن که تو را می فهمد

گر غمت خلق بدانند شماتت بکنند

پیشِ آن سرت عیان کن که تو را می فهمد

بگذار هر که دلش با تو نباشد برود

به کسی هی تو بمان کن که تو را می فهمد....

.

.

.

.

.

‌.

چه خوش روزی بُوَد روز جدایی

اگر با وی نباشد بی وفایی

اگرچه تلخ باشد فرقت یار

در او شیرین بُوَد امّید دیدار

خوش است اندوه تنهایی کشیدن

اگر باشد امید باز دیدن

.

.

نامه ویس به رامین :)

از همه کس گُذر کنم

از تو گذر نمی شود

مشکل تو وفای من

مشکل من جَفای تو

کن نظری که تشنه ام

بَهر وصال عشق تو

من نکنم نظر به کس

جز رُخ دلربای تو

جان من و جهان من

روی سپید تو شدست

عاقبتم چنین شود

مرگ من و بَقای تو

از تو برآید از دلم

هر نفس و تنفسم

من نروم ز کوی تو

تا که شوم فَنای تو...

#مولانا

به گمانم نگهم دل به کسی بست که نیست

و دلم غرق تمنای کسی هست که نیست

همه شهر به دلدادگی ام می خندند 

که فلانی شده از چشم کسی مست، که نیست

«تو به من گفتی از این عشق حذر کن» ... آری 

و تو گفتی که ره عشق تو سخت است، که نیست 

مدتی هست به دلسوزی خود مشغولم 

که دلم بند نفس های کسی هست که نیست...

#فریدون_مشیری

همه چيزمان شرطى شده !

زنگ بزنى ، زنگ ميزند !

پيغام بدهى ، پيغام ميدهد !

دلت تنگ شود ، دلش تنگ ميشود !

فقط اين دوست داشتنِ لعنتى ست

كه شاملِ هيچ بند و تبصره اى نميشود !

كه اگر بفهمد دوستش دارى ،

بار و بنديلش را جمع ميكند و ميرود !

یک عده را باید نگه داشت

نباید رها کرد به امانِ خدا 

تا ببینی قسمتت هستند یا نه!

گاهی قسمت، دست گذاشته زیرِ چانه اش که ببیند آدم چه میکند، 

تا کجا پیش می‌رود...

سر به سرِ آدم میگذارد

دور میکند

قایم میکند پشتش و میگوید : باد برد ...!

تا ببیند چقدر دنبالش می‌روی

چقدر پی اش را میگیری

که داشته باشی اش

که نگذاری بی هوا برود ...

هر چیزی را نباید رها کرد به امیدِ قسمت !

خودِ قسمت هم گاهی

امیدش به آدم هاست ..

و زیرِ لب میگوید : چه بر سرِ بودنِ هم می‌آورید ...

حواس پرتی ها 

و رها کردن هایمان را

گردنِ قسمت نیندازیم ...!